ETRAFINIZA ŞÖYLE BİR BAKIN!

ETRAFINIZA ŞÖYLE BİR BAKIN!

Bir insanı kaybettikten sonra kıymetini bilmenin, bir insanın yokluğunda onun değerli olduğunu anlamanın ne kadar yanlış ve ne kadar üzücü olduğunu bir kez daha fark ettim.

Son günlerde yaşadığım bir hadiseyi anlatacağım. Yoğun tempolu geçen bir vakitte, değerli bir arkadaşım beni aradı ve müsaitsen çay içelim dedi. Çok yoğun olmama rağmen kıramadım ve elbette içelim, dedim. Çay içtik Hasbihal ettik sonra da kalktık vedalaştık ayrıldık. Ertesi gün geziye gitmiş ve talihsiz bir kaza geçirmiş vefat etmişti. Dün aynı masaya oturduğunuz bir dostunuzun ertesi gün cenazesine gitmenin ne kadar acı olduğunu varın siz düşünün…

Evet öleceklerini biliriz ama yine de öyle düşünürüz. “Henüz değil, henüz buna hazır değiliz” deriz, çok özel, mahrem bir duayı mırıldanır gibi. Ölümün mutlaklığını, flulaştırmak, ötelemek isteriz. Yoksa zordur her an ölümü düşünerek yaşamak. Ölümle aramıza bir mesafe, bir buzlu cam koyarız. Avunuruz, elden geldiğince. Ama gün gelir, aniden bir ölüm gelir. Ve düşer yolu insanın yeniden mezarlıklara… O gitmiştir, sen kalacaksındır bir süre daha.

Ömür hem bir yargılama, hem de bazen ertelenen ceza gibi sunulur insanın önüne. O yüzden etrafınıza öyle bir bakın. Henüz yaşıyorken, kıymetli olduğunu düşündüğünüz insanları tespit edin. Sonra yanına gidin ve ona “ne kadar kıymetli biri olduğunu, ne kadar iyi biri olduğunu söyleyin.”

Son dönemlerde birçok kıymetli insan hayata gözlerini yumdu. Birçok insanın da evlilik nedeniyle aynı günlerde düğün programları yapıldı. Törenleri izledim, mesajları okudum, insanların tutumlarını gördüm. Acının yaşandığı yerin hemen yakınında mutluğunu şenlendirenlere şahit oldum… bunlar muhtemel şeyler. Ancak ne var ki ölüye olan saygınlığımızı ve diriye olan sevgimizi yetirmiş durumdayız.

Bir insanı kaybettikten sonra kıymetini bilmenin, bir insanın yokluğunda onun değerli olduğunu anlamanın ne kadar yanlış ve ne kadar üzücü olduğunu bir kez daha fark ettim.

O yüzden etrafınıza bakın. Henüz yaşıyorken, kıymetli olduğunu düşündüğünüz insanları tespit edin. Sonra yanına gidin ve ona “ne kadar kıymetli biri olduğunu, ne kadar iyi biri olduğunu söyleyin.” Helalleşin, vedalaşın.