ONUNCU KÖY…

ONUNCU KÖY…

Efendim rivayet odur ki bir gün Hz. Nuh Aleyhisselam bir kadını feryat figan ağlarken görür. Ona yaklaşır ve der ki “Ey kadın, neden ağlıyorsun?”. Kadın cevap verir. “Oğlum gün yüzü görmedi genç yaşta gitti.” Bunun üzerine Hz. Nuh Aleyhisselam tekrar sorar: “Ey kadın, sabret. Ölüm herkes için yazılmıştır. Kaç yaşındaydı senin oğlun?” Kadın “250 yaşındaydı.” diye cevap verince Nuh Aleyhisselam tebessüm eder ve şöyle der: “Öyle bir zaman gelecek ki insanlar az bir zaman yaşayacak 60-70 yıl ömürleri olacak.”. Bunu duyan kadın şöyle cevap verir: “Onlar ev de yapacak mı?” Hz. Nuh Aleyhisselam: “Bu ömür için hem de en âlâlarını yapacaklar.” der. Kadın da Hz. Nuh Aleyhisselam’a cevaben der ki: “Ben onların yerinde olsam iki kazık çakar, üzerini örter, Rabbimi hamd ile tesbih ederim.”
Günümüzde yaşam ortalaması 70 yıl iken insanlar asırlarca yaşayacakmış gibi dünyaya dört elle sarılıyor, acımasız bir hayat mücadesi veriyor. Yakınımızdan veya uzağımızdan ölen insanlardan ders almıyor, hatta Fahri Kainat Efendimizin buyurduğu üzere yaşlandıkça dünyaya daha fazla meylediyoruz.
Milli ve manevi değerlerimizin, milli kültürümüzün yerini popüler kültür almış; sosyal medya okulların ve öğretmenlerin yerini almış, bilhassa gençleri kültürel anlamda zehirler hale gelmiştir.
Herkes birbirini aldatmanın, menfaati uğruna satmanın peşinde. Ticarette hile ve aşırı kar marjı almış başını gidiyor.
İbadetler birer gösteriş haline gelmiş; mal, mülk, makam, mevki elde etmek için bir araç halini almış.
Yapılan sevaplar yedi cihana duyurulurken işlenen günahlar diz boyu, aleni, rutinleşmiş; haya, edep gibi en güzel hasletler unutulur olmuş.
Sevgi, saygı, namus, aile, akrabalık gibi güzellikler ve dahi insan olmanın gereklilikleri zayıflarken her türlü hile, desise, entrika, hayasızlık, içki, kumar, zina, mal meta merakı ve toplayıcığı şahika yapmıştır.
Aile reisi baba iken bu mevki günümüzde değerini ve manasını yitirmiş, ailede birlik beraberlik ruhu, hiyerarşi ortadan kalkmış, aile mefhumu çökmüştür.
Ömrün, paranın, vaktin bereketi kalmamış, ferdi ve dahi toplumsal huzur önemli oranda azalmıştır.
İnsanlar manevi değerlerine sırt çevirmiş, maddi metaya neredeyse taparcasına önem veren noktaya gelmiştir.
Dostluk, arkadaşlık, komşuluk, akrabalık paraya ve menfaate kurban edilmiştir.
60-70 senelik ortalama ömür maneviyattan uzak, maddiyat ve menfaat eksenli hale gelmiştir.
Kutsal kitabımız Kur’an-ı Kerim’de Cenab-ı Allah’ın buyurduğu ve bizi bu noktada uyardığı geçmiş kavimlerin helakine sebep olan her ne var ise bugün iliklerimize kadar yaşıyor, çevremizde buna şahit oluyoruz.
Tüm bunların ötesinde asıl dramatik olanı, asıl önemli olanı ne fert bazında, ne de toplum bazında ders almıyor, kendimize çeki düzen vermiyoruz. Halbuki istisnasız herkes ama herkes bu konulardan şikayetçi ve derman niyetine gidişattan memnun olan tek bir kişi yok.
Umudumuz ve beklentimiz o yöndedir ki, en kısa sürede kahir ekseriyeti muhasebesini yapan, ders alan, yanlıştan dönen, iyilikten, doğruluktan, güzellikten yana tavır alan kişiler ve toplumlar oluruz.
Mesele kaç yıl yaşadığınız değil, eşe dosta, akrabaya, insana, insanlığa, hayvana, nebatata, canlıya, cansıza, kendinden sonraki nesle dair ne yaptığın, ne yapabildiğin, karınca misali ne gayretinin olduğudur.
Mesele adam gibi yaşamak, adam gibi ölmektir. Mesele insan olabilmekte, insan kalabilmekte azizim.
Her zaman gidilecek onuncu köy bulunur. Yeter ki, doğrudan, doğruluktan, iyiden, iyilikten yana tavır alalım.