BİR ÖLÜDEN MEKTUP 

BİR ÖLÜDEN MEKTUP

Efendim doğrusunu isterseniz merak ediyorum. Bir gün Hak Vaki olur da çekip gidersem yada gitmek zorunda kalırsam kimler üzülür gittiğime? Bayram gününde bile kapımı çalmayan kardeşlerim mi, yoksa yıllardır benimle görüşmek istemeyen, bana torunlarımı göstermeyen çocuklarım mı?

Yoksa ne zaman sıkışsam sırtını dönen dostlarım mı? Geyik muhabbetinden ibaret dostluklarda zirve yapıp düşman çatlattığımıza hamdolsun. Çooook dostlarım var şükürler olsun.

Musalla taşında elbet herkes beni iyi bilir. Ben onları iyi bilir miyim bilemem.

Öyle bir dostluk kurarsınız ki, sanırsınız ölümüne sizinle beraber olur. Hele bir gün işiniz düşsün dostlarınıza, bakın bakalım dost varmıymış sizi siz olduğunuz için seven?

İnsanlar sizin maddi sıkıntılarla boğuştuğunuzu anladığı anda selamı sabahı keser.

Hiçbir zor anınızda yanınızda olmayan sözüm ona sevdikleriniz nedense cenazenize koştura koştura gelir ve birbirlerine sizi ne kadar sevdiklerini ve ne kadar iyi insan olduğunuzu anlatırlar.

Yalandan kim ölmüş?

Avazımın çıktığı kadar bağırdım, sağırdınız.

Elimi uzattım, ittiniz.

Yüzünüze güldüm, yine ne isteyecek diye hinlikler düşündünüz.

Yanınıza gelmeyi bıraktım, burnu büyüdü dediniz.

Ne yaptımsa yaranamadım.

Ama burası…

Burası güzel aslında. Riya yok bir kere. Yalan yok. Kıskançlık, haset, kin, arkadan kuyu kazmalar yok.

Her koyun kendi bacağından asılır burada ama. Hiç kimsenin, malının, makamının hükmü yok.

Dünya koşuşturması yok. İşe yetişme telaşı yok.

Yine de özlüyor insan oraları. Sabahları demli çayın kokusunu, sonbaharın serin rüzgarını özlüyor. Yorgunluğunu, derdini bile özlüyor inanın.

Sokakta yankılanan seyyar satıcının sesi, bayram sabahı telaşlarını, çoluk çocuk pazar sabahı banyolarını, çocukluk arkadaşlarını… Hasılı kelam yaşama dair, hayata dair, insana dair ne varsa özlüyor insan. Yaşamak güzelmiş meğer. Anladım.

Ben anladım da yaşayanlar anladı mı bilmem? Bağırsam sesimi duyuramam,gitsem gidemem, pişmanım desem beyhude…

Uğruna birbirinizin canını aldığınız ne varsa burada hükümsüz diyeceğim de ah ne fayda sesimi duyan olmaz.

Yapmayın etmeyin diye haykıracağım boşa…

Ne anlamsızmış meğer, ne çocukça…

Kumdan kaleler misali…

Sizin hırslarınızın bilmem kaç milyon katı buradakilerin pişmanlığı var.

Mal, mülk, mevki, evlat, para, pul… Burada pul kadar değeri yok. Bilakis onlardır buradaki evinizi cehenneme çeviren nâr.

Hem ne buyurmuş Yüceler Yücesi:

Oysa onların tek gerçek kabul ettikleri) bu dünya hayatı hakikatte sadece bir oyun ve eğlenceden ibarettir; âhiret yurduna gelince işte asıl hayat odur; keşke bunu bilselerdi! Ankebût Suresi – 64 . Ayet.