BU BÖYLE OLMAZ!

BU BÖYLE OLMAZ!

Son zamanlarda herkes bir yarış atı gibi ileriliyor. Bu gidiş nereye!
Hayatımız mucizelerle doludur, hiçbir canlı varlık bir diğerinin aynısı değil. Ortak yönleri, benzer nitelikleri bulunuyor fakat bulundukları zaman, makam ve mevkileri farklıdır. Hayat her yeni günle birlikte yeniden başlıyor. Her gün yeni bir sayfa açılıyor; her gün niceleri doğuyor, niceleri bu dünyadan elini ayağını çekip sessiz sedasız vedalaşmadan ayrılıyor.
Herkesin, tamamlanmamış bir hikâyesi var. Kimileri gülüyor, kimileri ağlıyor; kimileri zulmediyor, kimileri de zulme dur diyor; kimileri tamahkâr nefislerinin peşinde harama el uzatıyor, kimileri hak arıyor kimileri hak yiyor… Her insan bir âlemdir. Kendi dünyasında yaşar, kendisiyle ilgili olanı görür. Şairinde dediği gibi; Kimi mal mülk peşinde, kimi şan şöhret peşinde, kimi kız- kimi erkek peşinde ama bilmiyorlar ki ölüm hepsinin peşinde.
Dünyadaki esas varlığımızın sebebi iyiliği yaymak ve doğrunun yanında yer almanın olduğunu biliriz. Sureti haktan göründüğünde, her türlü zulmün, tahakkümün, tekebbürün karşısında bulunma basiretini, cesaretini, erdemini kendimize yol biliriz.
Geçmişimiz, bugünümüz, geleceğimiz, umutlarımız su misali akıp gidiyor, bizi evirip çeviren zamandan geriye sadece hüzünlü yalnızlıklar kalıyor. Bu böyle olmaz. Hayatı yaşanır hale getirmemiz gerekiyor. Huzur ve barış içinde olmalı kin, nefret ve öfkemizi kontrol edebilmeli, kalplerimizi vesvesi duygulardan arındırmalıyız. Başımıza gelen her olaydan ders çıkarmalı sıkıntılarımızı hatalarımızın bedeli olarak görmeliyiz. Kuran-ı Kerim’de de “Başınıza gelen herhangi bir musibet kendi ellerinizle yaptıklarınız yüzündendir.” (şuara 30). Diyor. O halde hayatı sevmeli, barışık olmalıyız. İyilikten kaybetmek neyse de kötülükten kazanmak nedir ki! Her gördüğümüz insanı kendimize kardeş bilmeli, doğruyu anlatmalı, yanlışa yer vermemeliyiz. Unutmayalım ki! Bir kuzu binlerce koyun arasından annesini nasıl buluyorsa, kötülüklerde sahibini öyle bulur.