BU İNSANLARA YARANAMAZSINIZ!

BU İNSANLARA YARANAMAZSINIZ!

İyiyim diyen birine ikinci kez sormak gerek bazen: “Gerçekten iyi midir. Diye.”

Herkesin bir hikâyesi var ama bazıları sesini çıkarmadan yaşamayı tercih etmiş. Susuyor, çünkü anlattığında da kimse anlamıyor. Anlattığında da dinleyen yok. Dinlendiğinde de geç kalınmış oluyor zaten. Bazı insanlar, yalnızca başkalarının ayakta kalması için kendini harcıyor. Onlar için hayat, kendinden vazgeçmekle başlıyor ama işte tam da bu yüzden en çok onlar tükeniyor. Gülüşlerin ardında ne fırtınalar döndüğünü kimse merak etmiyor. Bir gün gülümsemeyi bıraktığında herkes şaşırıyor:

“Ne oldu ki buna birden?” Oysa hiçbir şey birden olmuyor. Boğulan insan da birden batmıyor. Sessizce, çırpınmadan, kimse fark etmeden… “İnsan kendini sessizce kaybeder. kaybettiği başka her şeyi fark eder, kendini kaybettiğini anlayamaz.” (kierkegaard)

Bir yola çıkacaksınız eğer: kadır kıymet bilenlerle çıkın, darlayıp darılanlarla değil. Üstad bir sözünde şöyle der; “Eğer sen, ebedi hakikatlere gönül vermiş, kimsenin küsüp darılmasına bakmadan ebediyete yürüyorsan, dünyevi parıltıların arkasında menfaat kovalayan insanlara yaranamazsın…”

Geminin içi su almadıkça deniz istediği kadar büyük olsun o gemiyi yutamaz. Olumsuzluklar içinize girdiyse toprakta da yürüseniz bir gün batarsınız. Zaman geçti öyle bir noktaya geldik ki! Hayat bize kimse için çabalamamanız gerektiğini anlatıp durdu. Çünkü ne yaparsanız yapın karşınızdakini memnun edemezsiniz. Çünkü insanların bir sınır noktası yok. Ne kadar emek verirseniz verin onlar, hep daha fazlasını isteyeceklerdir. O yüzden kimse için kendinizi bu denli harcamayın. Kimse için de kendinizi bağırtmayın çünkü herkes sizi işine yaradığı kadar duyabiliyor ya da anlayabiliyor… Bazı insanlar başkalarını olduğu gibi kabul etmek yerine, onları kendi dar kalıplarına sığdırmaya çalışırlar. İşte o zaman en büyük hapis başlar başlar. Düşünsenize birinin size kölem demesini. Asla kabul etmezsiniz! Ama inanın çok köleleştik. Hemde çok, özellikle en yakınımızdakilere… sustuklarımıza, değer verdiklerimize, kıyamadıklarımıza, üzemediklerimize, herşeyini alttan aldıklarımıza  ve en kötüsü de Allahtan başka herkese ve herşeye köleleştik.

Bu hayatta en çok işinde usta olanlar kaybeder. Güçlü göründükleri için değil, mecbur bırakıldıkları için. İyiler kaybeder diye iyilik yapmaktan vazgeçmeyin. Çünkü iyiler kaybederek kazanır.