SİZ HİÇ GÖRDÜNÜZ MÜ!

SİZ HİÇ GÖRDÜNÜZ MÜ!

“Hayatım zor” diyorsan, önce Filistin’e bakacaksın. Filistin’de yaşanan acının kalbimizde dert olması gerekiyordu. Ve bu öyle olmalıydı. Belki bir kısmımız için gerçekten öyle, ama şimdi yaşanan acıları kalbine yük etmeyip korunaklı çatılar altında, yedikleri önlerinde yemedikleri arkalarında sözde “dert sahipleri” adına birkaç kelâm etmek istiyorum.
Evlatlarını, akrabalarını, evlerini yitirmiş, yiyecek bir aş, içecek bir yudum su bulmakta zorlanan bu matemsiz insanlar aynı zamanda her an üzerlerine bomba düşme ihtimâliyle bütün bu zorluklara göğüs germek durumundalar. Dahası da var. Bütün bu kayıpları tek bir yüreğe sığdırmak zorunda kalmış bu insanlar, yaralandıklarında, hastalandıklarında bir ilaca, bir ağrı kesiciye bile erişemiyorlar. Şimdi bu insanlar ne yapsınlar da senden daha dertli olduklarına seni inandırsınlar?
7 Ekim’den bu yana 55 bin 362 Filistin Müslüman katledildiği, binlerce kişinin enkaz altında kaldığı, yüz binlercesinin İsrail tarafından “güvenli” denilerek güneydeki Refah kentine sürüldüğü, aç-perişan halde adeta ölümü bekler hale geldiği Filistin’de olup bitenler sadece Filistinlilerin hikayesi değildir.
Siz hiç gördünüz mü! bir müslümanın dilsiz şeytana dönüştüğünü. Nice meryemler öldü nice ademler öldü. Kudüs’ün sessiz çığlığını kimse işitemedi. Siz hiç gördünüz mü! cesetlerin kamyonlarla taşınıp sokak köşelerine atıldığını, insanlığın öldüğü çağda Kudüs’ün yok oluşunu. Siz hiç kendi çocuğunuzu aç yatırdınızmı? Siz hiç gördünüz mü! topragi yemek sanıp yiyen bir çocukları, siz hiç gördünüz mü! Müslümanlar varken bir ümmetin öldüğünü? Siz hiç gördünüz mü! Açlıktan gözlerinin feri sönmüş, dalakları şişmiş, inlemeye bile mecalleri kalmamış olanları? Siz hiç gördünüz mü! Can çekişenleri, yorgun yürekleri üzerinde taşıdığı acı yükün hamalı olanlarını. Siz hiç gördünüz mü! Kaderlerine terk edilen, parçalara ayrılan kara kudüsün kara bahtlı masum ölümlerini…